Gminne Centrum Kultury i Rekreacji

Fenrychowie, piknik i nowe odmiany pomidorów - to wszystko w kolejnym odcinku, który już od dziś do wysłuchania jest pod adresem: LINK zapraszamy!

Tytułem wstępu:

Odcinek V -1939 rok

1 września 1939 rozpoczęła się II Wojna Światowa. Wśród polskiej ludności, przekonanej o sile i znaczeniu podpisanych przez polski rząd paktów o nieagresji i sojuszach, atak Niemców wywołał raczej zaskoczenie i zdziwienie. Wszak dopiero minęło dwadzieścia lat od poprzedniej wojny. Nikt wtedy nie spodziewał się, że kolejna wojna przyniesie ludzkości, a Polakom szczególnie, najstraszniejsze z możliwych doświadczeń – eksterminację wielu milionów ludzi, obozy śmierci i masową zagładę. O tym wszystkim ludzie na całym świecie mieli się przekonać w ciągu kolejnych sześciu strasznych lat.

1 września 1939, kiedy po raz pierwszy na polskim niebie pojawiły się samoloty niosące śmierć, Polacy z przerażeniem i niedowierzaniem słuchali niepokojących wieści. Jeszcze działało polskie radio i wychodziły polskie gazety.

Wszystko, co na tej wojnie było niewyobrażalnie straszne, miało się dopiero zacząć.

Wśród bohaterów tego odcinka występują postaci, które w tamtych czasach żyły naprawdę. Są to Stanisław Fenrych, jego matka - Helena Fenrychowa, Teresa Fenrychowa (żona), Jadwiga Komornicka (inżynier, specjalistka od upraw) Józef Barlitz (dyrektor).

Tylko służąca Jadzia, została wymyślona przez autorkę.

ODCINEK PIĄTY

Tytułem wstępu:

Odcinek 4 - 1929

Minęło dziesięć lat od czasu, gdy Polska znowu pojawiła się na mapach Europy. Okrągła rocznica zachęcała do refleksji i podsumowań. Sklejona z trzech zaborów nowa Polska miała nadal mnóstwo problemów. W kraju było bezrobocie, wielu żyło się ciężko, a politycy walczyli między sobą. Coraz częściej mówiło się o trudnym losie robotników, o swoje prawa zaczęły upominać się kobiety, trwały konflikty na tle społecznym, rasowym i religijnym.

Ale to wszystko nie przesłaniało jednego - dziesięć lat niepodległości przyniosło efekty, które były widoczne.

Aby uczcić tę rocznicę i podkreślić dokonania pierwszego dziesięciolecia, w Poznaniu zorganizowano Państwową Wystawę Krajową (PeWuKa). Poznań był gospodarzem tej wystawy, dzięki zabiegom Cyryla Ratajskiego i ludzi, których wokół siebie zgromadził. Wystawa odbywała się głównie na terenie Międzynarodowych Targów Poznańskich, ale nie tylko. Zbudowano wiele nowych budynków, w tym dzisiejsze Collegium Chemicum, Collegium Anatomicum, DS Hanka oraz największy w ówczesnej Polsce hotel – Hotel Polonia (dziś Specjalistyczny Szpital Kliniczny Uniwersytetu Medycznego).

Przygotowania trwały od 1926 roku. W okresie jej trwania Poznań i Wielkopolskę odwiedzili goście z całego świata, a o naszych osiągnięciach pisały najważniejsze gazety na świecie. W wystawie wzięło udział ponad 1400 wystawców z różnych dziedzin życia gospodarczego. Widać było rozmach i zaangażowanie naszego kraju. Cała wystawa zajmowała obszar 65 ha podzielony przez istniejące, ogólnodostępne ulice na pięć ogrodzonych sektorów, które połączono kładkami przerzuconymi ponad ulicami. Ekspozycja miała w założeniu przedstawić całość polskich osiągnięć, zarówno gospodarczych, jak i kulturalnych oraz organizacyjnych. PeWuKę podzielono na działy tematyczne, z których większość stanowiły poszczególne dziedziny gospodarki. W 111 budynkach oraz na placach pod gołym niebem (łącznie na 60 hektarach) prezentowano wyłącznie produkty polskie, z wyjątkiem działu Emigracji, w którym to za wybór eksponatów odpowiadały organizacje polonijne ze świata.

Wystawa odbywała się pod patronatem Prezydenta RP. Ignacego Mościckiego, który ją otwierał w dniu 16. 05. 1929. Później odwiedzał Wielkopolskę. Między innymi przez dwa dni gościł w Gostyniu i okolicy. W programie wizyty znalazły się: Kościół Farny pw. św. Małgorzaty w Gostyniu, Bazylika i Klasztor Filipinów na Świętej Górze, majętności w Grabonogu i Goli oraz Krobia i Pudliszki. Z zachowanych przekazów wiemy, że Ignacy Mościcki był gościem Kurkowego Bractwa Strzeleckiego w Gostyniu, Spółdzielni „Rolnik” i Banku Pożyczkowego w Gostyniu. Wizytował także mleczarnię, cukrownię i Gimnazjum w Gostyniu, dla którego ufundował pracownię chemiczną.

Wizytował również najbardziej prężnie rozwijające się majątki i przedsiębiorstwa.

Wielki zaszczyt przyjmowania wizyty Pana Prezydenta RP był także udziałem Stanisława Fenrycha, Zarządu Majątku Pudliszki i społeczności Pudliszek.

Wśród bohaterów tego odcinka występują postaci, które w tamtych czasach żyły naprawdę. Są to Stanisław Fenrych, jego matka - Helena Fenrychowa, Teresa Fenrychowa (żona), Jadwiga Komornicka (inżynier, specjalistka od upraw).

Pozostali, czyli Apolonia Maślakowa (żona naczelnika poczty w Gostyniu, członkini Towarzystwa Czytelni dla Kobiet (TCK) w Gostyniu), Wilhelmina Filerówna (guwernantka, chwilowo bez pracy, członkini TCK), Regina Furkotowiczowa (aptekarzowa z Gostynia, członkini TCK), Franciszka Pietrzykówna (opiekunka z ochronki w Pudliszkach) i służąca Jadzia, zostali wymyśleni przez autorkę.

ODCINEK CZWARTY

Tytułem wprowadzenia:

Odcinek 3 – 1926 rok

W Europie ciągle gdzieś wybuchają niepokoje. Stare porządki muszą być zastąpione nowymi, bardziej dostosowanymi do zmieniającego się świata, do potrzeb i oczekiwań ludzi. Coraz trudniej się porozumieć parlamentarzystom, a walka o wpływy i ciągłe konflikty powodują, że do łask wracają rządy autorytarne. Podobnie dzieje się w Polsce.

W naszym kraju najważniejszym zadaniem po odzyskaniu niepodległości, była budowa nowoczesnego państwa. Podstawowym problemem były trzy różne systemy odziedziczone po trzech zaborcach, a więc różne instytucje państwowe, przepisy prawne, języki, religie, narodowości i waluty funkcjonujące na terenie Rzeczypospolitej. Pokonanie tych różnic wymagało czasu i współpracy. Od początku niepodległości w walce o władze ścierały się różne grupy polityczne.

Kryzysy kolejnych rządów i niepokoje społeczne doprowadziły do zamachu stanu. Po przewrocie majowym (12-15.05.1926) rządy w kraju przejęło wojsko i stojący na jego czele Marszałek Józef Piłsudski. Aby nie dopuścić do wojny domowej, rząd Wincentego Witosa podał się do dymisji, a Prezydent Wojciechowski złożył urząd. Rozpoczęły się rządy autorytarne sanacji, które ograniczały w znacznym stopniu demokratyczne swobody i miały zapewnić szybszy rozwój oraz wyciszenie niepokojów społecznych. Polacy podzielili się na zwolenników i przeciwników obozu sanacji, której hasłem przewodnim była sanacja moralna życia publicznego (łac. sanatio - uzdrowienie).

Tymczasem kraj rozwijał się systematycznie. Po reformie walutowej prowadzonej przez Władysława Grabskiego (1924) opanowano szalejącą inflację. To pomogło przedsiębiorcom i zwyczajnym ludziom. Coraz chętniej korzystało się z wiedzy i doświadczenia, wykorzystywało nowiny techniczne i naukowe. Takie działanie przyspieszało rozwój.

W Wielkopolsce, podobnie jak w całym kraju, ścierały się różne opcje. Jednocześnie widać było znaczny rozwój gospodarczy, choć ciągle było bardzo wiele do zrobienia.

W Poznaniu prezydentem miasta w tym czasie był Cyryl Ratajski, niezwykle pracowity człowiek z misją zbudowania nowoczesnego miasta o znaczeniu europejskim. Zabiegał o organizację w Poznaniu PeWuKi – wielkiej wystawy osiągnięć na zbliżającą się 10. rocznicę odzyskania niepodległości. Poinformował o tym Radę Miasta w styczniu 1926. Wiedział, że Wystawa będzie znakomitą okazją do promocji miasta i kraju, ale także wielu osiągnięć gospodarczych z Wielkopolski.

Między innymi dla świetnych wyrobów z Pudliszek, które zdobywały nowe rynki, realizowały śmiałe plany.

Wśród bohaterów tego odcinka występują postaci, które w tamtych czasach żyły naprawdę. Są to Stanisław Fenrych, jego matka - Helena Fenrychowa, Teresa Fenrychowa (żona), Jadwiga Komornicka (inżynier, specjalistka od upraw), Józef Barlitz ( dyrektor techniczny), Schumann (księgowy), Karol Gerlicz (główny chemik), Florian Cieślak (kierowca), prof. Chrząszcz (konsultant z Uniwersytetu w Poznaniu), Józef Janicki (asystent profesora)

Pozostali – czyli Wawrzyniec Kłopot (sąsiad) i służąca Jadzia zostali wymyśleni przez autorkę.

ODCINEK TRZECI